حق با مرد باغبان بود.
امروز حدود نیمی از کلکسیون ساکولنت های من در گلدان هایی کوچک در گلخانه ای جنوبی که در زمستان گرم نمی شود رشد کرده اند. این گیاهان در مخلوط خاک کاکتوس گلد بلک (نام شرکت) کاشته شده اند که طبق قاعده در پانزده ثانیه تخلیه می شوند. خاک های کاکتوس و ساکولنت آماگل نیز با این فرمول ساخته می شوند.
آن چه که بسیاری از پرورش دهندگان ساکولنت درک نمی کنند این است که، چون کاکتوس ها به طرز متفاوتی ریشه می دهند، خاک از اهمیت ویژه ای برخوردار است. عموم گیاهان معمولی بعد از اینکه سطح خاک خشک شد برای گرفتن رطوبت به عمق می روند. اما در کاکتوس ها این اتفاق نمی افتد.
در بیابان، کاکتوس ها با گسترش ریشه های سطحی کم عمق در یک ناحیه بزرگ، خود را با دوره های کوتاه بارندگی مطابقت می دهند. این ریشه ها قادر هستند قبل از اینکه آب از زمین متخلخل تخلیه شود، سریعاً آن را جذب کنند. این آب بلافاصله در بافت های تخصصی ساکولنت ها (ریشه، ساقه یا برگ) ذخیره می شود تا آن را بین فواصل طولانی بارندگی نگهداری کند.
دلیل اینکه چرا اغلب کاکتوس ها در گلدان های کم عمق و پهن، سینی ها و کاسه هایی با سوراخ های زهکشی بزرگ بهترین رشد را دارند، همین ریشه های کم عمق آنها هستند.
خاک گلدان کاکتوسی که ما استفاده می کنیم شامل پرلیت، پیت ماس، ماسه و مقدار کمی کوکوپیت است که البته استریل شده. پرلیت ها تکه های سفید و کوچکی هستند که شبیه ذرت بو داده هستند و با اینکه برای منطقه ی ریشه بسیار عالی است، وقتی آبیاری می کنیم روی سطح شناور می شوند. این ذرات و مقدار کمی از مواد آلی در خارها گرفتار می شوند یا در گوشه و کنار سطح صاف پوسته می نشینند. این نه تنها ظاهر کاکتوس را زشت می کند، بلکه باکتری خاک را در تماس مستقیم با پوسته ی گیاه قرار می دهد که ممکن است باعث آغاز روند پوسیدگی شود.
برای کنترل این شناورها، دوستداران ساکولنت لایه ای از شن ریز روی خاک گلدان می ریزند که موقع آبیاری همه ی ذرات شناور را سرجای خود نگه دارد. من شن های سفید و طلایی شسته شده را ترجیح می دهم، چرا که طبیعی تر است، و مخلوطی از سنگ ها را برای استفاده به عنوان سنگ تکیه گاه از برنامه های پیاده روی پیدا می کنم. همچنین می توانید از سنگ آکواریوم برای ترکیب های غیرمعمول تر یا رنگی ساکولنت، گلدان و مواد سطحی استفاده کنید.
حتی کوچک ترین آسیب به پوسته گیاه می تواند اجازه ورود پاتوژن ها را داده و روند آسیب سلول های داخلی را شروع کند که باعث نرم شدن و پوسیدگی می شود. هنگام نشاء کردن و جابجایی کاکتوس، من هر گیاه را با دقت جابه جا می کنم تا از کوچکترین آسیبی جلوگیری شود. وقتی که از گلدان اولیه جدا شد، بلافاصله آن را نمی کارم بلکه اجازه می دهم ریشه لخت برای چند روز در هوای آزاد باشد. این امر اجازه می دهد هرگونه آسیب دیدگی ریشه یا پوسته قبل از کاشت دوباره، درمان شود یا پینه ببندد. انجام ندادن این کار پاتوژن های خاک را در تماس مستقیم با جای آسیب دیده قرار می دهد که به ناچار بافت داخلی را آلوده می کند.
خاک شما تحت هر شرایط باید در عرض 15 ثانیه بتواند آب سطحی را تخلیه یا همان زهکشی کند.
وقتی خاک شما زهکشی مناسب برای ساکولنت ها و کاکتوس ها را دارد، آبیاری بیش از حد آن ها بسیار سخت می شود. ماه های گرم تر تابستان فصل رشد سریع آن ها است. طی این فصل رشد، بیشتر آبیاری کنید، به طور متوسط با کود مناسب تغذیه کنید و فراتر از همه مطمئن شوید از مخلوط مناسب کاکتوس استفاده می کنید تا خاک حتماً در پانزده ثانیه تخلیه شود.
ترجمه : محبوبه آرچین
منبع : www.worlsofsucculents.com
