نام علمی
Carnegiea gigantean (Engelm.) Britton & Rose
اسامی رایج
ساگوارا، کاکتوس ساگوارا، ساهارو، کاکتوس غول پیکر، حکیم صحرا
مترادف ها
سرئوس گیگانتئوس، پیلوسرئوس انگلمانی، پیلوسرئوس گیگانتئوس
طبقه بندی علمی
خانواده: کاکتاسی
زیر خانواده: کاکتویدی
نژاد: پاچی سرئوس
گونه: کارنژیا
کارنژیا گیگانته آ کاکتوسی شبیه به درخت با ساقه های آجدار است که تا ارتفاع 20 متر و قطر 75 سانتی متر رشد می کند. ساگوارا بزرگترین کاکتوس ستونی بومی امریکا است اما رشد آن به شدت آهسته است به طوری که بعد از دو سال فقط 6 میلی متر رشد می کند. ساگوارا وقتی به سن 30 تا 35 سال و ارتفاع حدود 2 متر برسد، گل می دهد. اولین شاخه ها بعد از اینکه به ارتفاع 5 متر و سن 50 تا 70 سال رسید ظاهر می شوند. گل های ساگوارا سفید هستند و درست در نوک ساقه گیاه ظاهر می شوند. طول گل ها به 12 و قطر آن ها به 6 سانتی متر می رسد. میوه های قرمز رنگ آبدار ساگوارا خوراکی هستند و طول آن ها به 7 سانتی متر می رسد. شکوفه ساگوارا گل وحشی ایالت آریزونا است.
دما
منطقه مقاومت USDA از 8a تا 11b: حداقل دمای سال از منفی 12 درجه تا مثبت 10 درجه سانتی گراد
پرورش و نگهداری
کندن کاکتوس ساگوارا از بیابان برای کشت خانگی غیر قانونی است. فراتر از آن، ساگواراهای بالغ در صورت جا به جایی می میرند.
بچه های کاکتوس ساگوارا تحت حفاظت درخت های پرستار رشد می کنند. کاکتوس ها به رشد خود ادامه می دهند و معمولا درخت پرستارشان می میرند. تصور می شود که ممکن است کاکتوس ها در رقابت برای منابع باعث مرگ درخت پرستار می شوند. درختان پرستار بچه های کاکتوس ساگوارا را از اشعه های خشن خورشید حفاظت و رطوبت ناشی از تبخیر را پراکنده می کنند.
کاکتوس ساگوارا باید در شن با زهکشی بالا کاشته شود و کم آبیاری شود، به طوری که خاک بین هر آبیاری کاملا خشک شود. کود دهی سالیانه با غذای کاکتوس در بهار به تکمیل چرخه رشد آن کمک می کند.
زادگاه
این گونه ها بومی صحرای سونوران در ایالت آریزونا، کوه های ویپل و منطقه شهر ایمپریال ایالت کالیفرنیا امریکا و ایالت سونورا مکزیک هستند.